A segunda parte deste composto tense identificado co latín RUSSUS, pero, por unha banda, esta voz latina non deixou descendentes nesta zona da Romania (vid. PatRom_IV.1, s.v. Russus), e, por outra, as atestacións medievais o desmenten, pois aparece de forma consistente con –s-.

Nicandro Ares (2000, TopGal) propuxo rosum, participio do verbo rodo 'roer, rozar, desgastar'. Máis tarde, Vázquez García (2002), no seu estudo sobre a toponimia deste concello, apoiou esta hipótese porque “o sustrato do termo municipal é de tipo granítico, cun potente recubrimento areoso, con escasa presenza de minerais de cor vermella ou roxa”; esta realidade extralingüística descarta tamén o étimo ROSSUS. Unha obxección a esta hipóteses é que desde o punto de vista lingüístico non é usual atopar un descendente léxico sen máis apoio ca un único topónimo. Con todo, existen varios posibles cognados, Ponterrosa (Palas de Rei, Lu) e Fontes Rosas (Touro), das que carecemos de documentacións medievais que permitan deitar luz sobre a súa orixe, se non é a mesma que propón Ares.

A posibilidade de que proceda dun adxectivo co sufixo -oso choca coa persistencia das formas medievais Monte Roso ou Monterroso. Por exemplo, non se documenta nunca un composto *Monte Terroso, do que podería proceder con haploloxía.

Sobre a identificación do nome que nomea o topónimo, Nicandro Ares cre que se debe identificar co actual pico de San Cristovo, cunha altitude de 825 m, posto que a localidade se sitúa na súa ladeira. Pero Carlos García (2002: 17) considera que debe ser o actual monte de Vacaloura, localizado entre os Picos de Narón e San Cristovo, baseándose nun doc de 1022 do TACSantiago que nomea Sampiri (actual Sampil), e que o sitúa xusto debaixo do Monte Roso.