El topónimu estudiáu fixóse a partir de la forma plural del apellativu asturianu felecha s.f. «Planta de los xéneros Blechnum, Athyrium, Dryopteris, Polypodium y Polystichum [ensin flores cola fueya mui dividío y que se reproduz per aciu d’unes espores qu'almacena pel revés de la fueya]» (DALLA). Esti pue desplicase como un continuador del plural en -a del llat. fĭlĭctu s.n. ‘mata de helechos’, asimiláu de siguida a los sustantivos femeninos de la primer declinación (LausbergLingüística 2 § 608-613), o mesmo como un femenín analóxicu de creación romance, contrapuestu a felechu (1^er doc.: indirecta, como sobrenome (SN) à “Petrus Felecho (SN) et Gelvira Garcie” a.1198 [SPM/357] DELLA 3, 664), y con una marca de xéneru que podría valir pa estremar variedaes distintes de felechu. La primer documentación conocida del topónimu analizáu data del añu 931, lo que significa que l'apellativu sobre'l que se formó yá yera operativu con anterioridá.

El significante amuesa la evolución regular de -ct- > [tʃ] nel área centro-oriental asturiana (AriasGramática 224), neto que la formación de femenín plural en “-es”, característica del modelu morfolóxicu nominal de tala área (AriasGramática fig.11). Los cognaos que s'afayen na zona occidental espeyen la solución [it] pal grupu -ct- , como yera d'esperar (ver apartáu de los Cognaos).

La motivación del topónimu ha tar venceyada cola significación fitonímica que se-y atribúi al lexema de base. D'esta miente, ye posible que'l llugar designáu como Feleches fuere n'orixe un sitiu abondante en felechos o, a lo menos, propiciu –pola mor d'una mayor humedá, pola ausencia de temperaturas estremes, etc.– pal so medru.