De orixe prerromana, rexístrase no latín hispánico co significado 'barranco por onde se botaban os detritos das minas', atestado por Plinio como termo da minería hispánica, aínda que debía ser usado como termo topográfico no sentido de 'barranco' ou 'canle para augas', común ós romances hispánicos pero que sobreviviu con máis forza na faixa septentrional e do oeste. Corominas rexeita as etimoloxías hebraicas e latinas propostas ata ese momento (DCECH s.v. cuérrago). O seu carácter céltico e a súa relación con RŪGA foron postos en discusión (Cocco 1951). Deu lugar, con acepcións específicas, ao gal. corgo, port. córrego, cast. cuérrago, cat. còrrec.