O nome persoal latino Bocontius (KajantoCognomina), rexistrado na epigrafía hispánica (Abascal_1994), probablemente é de orixe celta e relacionado cun xentilicio da Galia narbonense, os Voconti, que teñen como base etimolóxica o galo uo-conti 'vinte' (cf. bret. ugent, galés ugain, corn. ugens lat. uiginti) (Albertos 1996). O seu xenitivo, Bocontii, deixou o topónimo galego Begonte.