Eiré, topónimo único no NG, é unha parroquia pertencente ó concello de Pantón. Ten como padroeiro a San Xulián. Comprende 16 lugares: O Barrio, A Casanova, A Costa, A Estrada, Faramontaos, Ferreiroá, Freixedo, Guítara, A Morá, O Mosteiro, Nadal, Pedragude, Ramos, Rodiz, San Xulián e A Santa Mariña.

Rielo Carballo non inclúe A Casanova, A Morá, O Mosteiro e Nadal e atribúe a Eiré tres aldeas que hoxe non recolle o NG 2003: O Outeiro, Pacios e Pereiroá (quizá referido a Pereiroás, aldea da parroquia de Sato Estevo do Mato). Ademais, engádelle a Guítara un artigo que ninguén usa e suprímello á Santa Mariña. Velaquí a súa lista: O Barrio, A Costa, A Estrada, Faramontaos, Ferreiroá, Freixedo, A Guítara, O Outeiro, Pacios, Pedragude, Pereiroá, Ramos, Rodiz, San Xián ou San Xulián e Santa Mariña.

O actual templo parroquial é do século XVIII, con reformas posteriores, pero a fundación da parroquia é medieval e está atestada no testamento de Odoario, do séc. VIII: "Villa de Ageredi cum Ecclesia Sandi Juliani" 741 AHN. No século XII: "ecclesia Sancti Iuliani de Agerei". Xa co nome actual atéstase a finais do século XIII, nun documento de mosteiro de Chouzán, na secuencia onomástica de "Pedro Domínguez de San Juliao de Eiré".

Moi preto da igrexa parroquial está outra dedicada a San Miguel, de fábrica románica, declarada monumento nacional no ano 1964. Está situada no lugar do Mosteiro, nome que lembra a existencia dun cenobio feminino fundado por Escladia Ordóñez no século XII. No  primeiro terzo do século XIV, esta comunidade estaba rexida por "donna Orraqca  Afonso, abbadesa de mosteiro de San Miguel d'Eyrēē" 1332 CDF_Pantón. Das antigas dependencias monacais só se conserva o templo, modificado ou reformado na segunda metade do século XIII. O convento deixou de existir como tal no ano 1507, coa reforma dos mosteiros galegos promovida polos Reis Católicos. As súas rendas pasaron ó Hospital Real de Santiago e as monxas foron recluídas no mosteiro compostelán de San Paio de Antealtares. 

No ano 1599, Lorenzo de Otaduy, bispo de Lugo, uniu as dúas parroquias, San Xulián como matriz e San Miguel como anexo. No DicMadoz (1845-1850) s.v. PANTON, Eiré (San Miguel) e Eiré (San Xulián) figuran como dúas parroquias distintas. No tomo 14, p. 450, tamén aparecen con entradas separadas: EIRÉ (San Julián de), cos lugares de "Barrio, Costa, Faramontaos, Ferreiroa, Freijedo, Guitara, Pedragude, Ramos y Rodiz" e EIRÉ ó MOSTEIRO (San Miguel de) coas aldeas de "Barrio, Casanova, Mora, Mosteiro, Nadal y San Roman con una fuente de buen agua". En 1891 suprimiuse San Miguel como parroquia e os seus fregueses quedaronn integrados na de San Xulián.