En latín clásico a mazá denominábase malum. A forma mat(t)iana(m) provén do antropónimo Matius, persoa a quen se lle debe a difusión desta árbore polo mundo romano, segundo Plinio (Navaza_Fitotop: 340). Manzaneda é un substantivo de tipo abundancial coa base mazá e o sufixo –eda (< lat. –ēta). O resultado esperable en galego é Maceda, mais Manzaneda é unha  “forma castelanizada, co n adventicio da primeira sílaba, característico da forma castelá manzana, e mais a conservación do –n–  intervocálico ante o sufixo” (Navaza_Fitotop: 343-344). Segundo este autor, “o castelanismo Manzaneda só se consolidou a partir do s. XVIII” e apunta como un dos factores que puido favorecer o seu uso a vontade de distinguir as poboacións de Maceda de Limia, denominada actual e oficialmente Maceda, e Maceda de Trives, actual e oficialmente Manzaneda (Navaza_Fitotop: 344).