O lat. cannētum, derivado de CANNA 'cana' rexístrase nos repertorios latinos (DuCange, Gaffiot, REW) e deixou descendentes nos romances hispánicos: gal. e port. canedo, cast. cañedo, cat. canyet. Tamén puido xerarse como derivado co sufixo -edo das voces correspondentes a 'cana' en cada un deles. De feito, tamén existen formas femininas cuxo equivalente latino (canneta) só se rexistra en DuCange.