Belesar é o nome dun lugar situado na beira do Miño, río que divide a aldea en dúas partes. Dá nome a unha parroquia do concello de Chantada (Lugo). A igrexa parroquial, que ten como patrón a San Bartolomeu, está situada na marxe dereita do río. Na marxe esquerda, está a parte da aldea de Belesar que pertence á parroquia de Diomondi (San Paio), integrada no concello do Saviñao (Lugo.). Unha vella ponte une as dúas partes da aldea, cruzada por unha antiga vía romana que foi na Idade Media importante ruta comercial e na actualidade constitúe un tramo do "Camiño de Inverno" a Compostela; continúa así sendo o importante nó de comunicación que foi no pasado, como punto de unión entre as comarcas de Lemos e Chantada. O Itinerario Descriptivo Militar de España (1866), dispoñible na rede, describe "el camino real que viene de la ciudad de Santiago para Monforte de Lemos [...] es de herradura [...] desciende con fuertes pendientes [...] al río Miño, que pasa a la salida de San Bartolomé de Belesar, por un antiguo y elevado puente de piedra". O trazado do camiño antigo formaba na subida a Chantada os popularmente chamados "codos de Belesar", denominación alusiva ás moitas e cerradas curvas do percorrrido, actualmente evitadas en boa  parte pola moderna autovía.

A ponte medieval era do dominio do conde de Lemos e quedou arruinada por unha grande enchente do Miño no ano 1787. O ano seguinte estableceuse unha compañía explotadora dunha barca para a pasaxe de persoas e de cabalerías. A ponte continuou arruinada durante case todo o século XIX ata que en 1891, ó pasar a depender da Deputación de Lugo, esta procedeu a reparala.

En documentos pertencentes ó mosteiro de Chantada (CDChantada), e en contraste con outras pontes neles mencionadas ["ponte de Chantada"· (2 v.), "ponte do Rigi" (2 v.) e "ponte de Eyriz"], na de Belesar, o valor locativo aparece tres veces indicado pola preposición de, pero é máis frecuente que, para indicar a localización, o topónimo vaia precedido de a (ad): "en a ponte a Bellsar" 1430, "Roy Gomes da Ponte a Velsar" 1441, "a o pe da ponte a Belsar" 1442, "o camyno que vay para a ponte a Velsar" 1459, "morador a ponte a Velsar" 1477, "Alvaro Garçia et Grigorio Vasques, moradores a ponte a Belsar" 1480,  "Gonçalbo Lamella, morador a ponte a Bellesar" 1494. Ademais: "outorgada esta carta de foro en a aldea de Velesar, a ponte, en casa de dito Vasco de Sobrado" 1504.

Augas arriba, a uns centos de metros da aldea de Belesar contruíuse o muro que corta o curso do río Miño e forma o encoro de Belesar, o máis grande de Galicia. A presa foi construída entre 1957 e 1963. O encoro ten unha superficie de 4000 km² e está situado entre os municipios de Taboada, Chantada, O Saviñao, Paradela, O Páramo, Guntín e Portomarín, na provincia de Lugo. A subida do nivel das augas supuxo o asolagamento de moitas terras fértiles e de varias aldeas, entre elas Portomarín, no camiño de Santiago, que se reedificou máis arriba.