Participio do verbo rodo 'roer, rozar, desgastar'. En latín o verbo usábase para designar a acción exercida por diversos animais (ratos, vermes, corvos), pero tamén con acepcións oronímicas: "flumina ripas rodunt" (Lucr.): "los ríos van minando las riberas' (DicBlánquez s.v. rodo). Aínda que aparentemente non deixou descendentes hispánicos, para Corominas (DCECH s.v. roer), este adxectivo debeu existir en castelán antigo, igual ca en catalán antigo e en italiano. O mesmo podería dicirse para o galego, tendo en conta a súa posible existencia no topónimo Monterroso.