O latín serra designaba un instrumento para cortar e era tamén o nome dun peixe cun fuciño longo e dentado. A palabra usouse ademais para nomear unha formación do exército coa fasquía e o movemento de avance dos soldados semellante ó da serra ó cortar. Só no latín vulgar se empezou a utilizar co sentido metafórico de 'sucesión de montañas que lembra a forma do utensilio'. É un termo técnico e a súa orixe etimolóxica remota non está clara.

En galego, catalán e portugués o resultado romance da palabra é serra; en castelán e aragonés o Ĕ breve ditonga: sierra.