Skip to main content
inicio
  • Hiztegia begiratzea
  • Proiektuaren emaitzak
  • Bibliografia
  • Iturriak
  • Ikertzaileentzako sarrera
esglcaeupt-ptast

MARTĪNUS

MARTĪNUS

Latino
Onomastika » Deantroponimikoak
Log in or register to post comments

Es antropónimo derivado en última instancia del nombre del dios MĀRS, MĀRTIS. Frecuente en todas las épocas de la latinidad, muy frecuente también en la Edad Media hispánica (HRN s.v.). De ello es hoy aún testimonio la gran frecuencia del derivado patronímico Martínez. Derivados del antropónimo latino MĀRTĪNUS, quedan en la toponimia Martino, menos frecuente, y Martín, con pérdida de la vocal átona final, mucho más abundante. Aparece sobre todo bajo la forma San Martín, uno de los más famosos santos que la iglesia venera. San Martín fue obispo de Tours (y con la fonética francesa entra en España), nacido en el 316 y muerto en el 379. En la difusión del nombre del santo influyen no solo la conciencia religiosa, sino también conceptos épico caballerescos narrados en las leyendas hagiográficas del VII al XV. Tanto este santo como San Miguel personificaban los ideales caballerescos de la Edad Media. La etimología popular barrió Chamartines, de significado desconocido, para convertirlos en el San Martín querido y popular.

.

 

Sinadurak

Erredakzioa: B. Mª Sanz Alonso

B. Mª Sanz Alonso:
" MARTĪNUS ",
en Toponomasticon Hispaniae, proyecto financiado por el MCIN/AEI/10.13039/501100011033/. http://toponhisp.org
Data: 04/02/2025

Topónimos vinculados a este étimo

Gaztelania

Valladolid
San Martín de Valvení
Salamanca
Martiago
Ministerio de ciencia
Xunta de Galicia
Instituto da Lingua Galega
UPNA
UAM
Universidad de Zaragoza

MCIN/AEI/10.23039/501100011033k finantzatu du Toponomasticon Hispaniae I+D+I proiektua. Aplikazio honek Galiziako Xuntak ikerketa guneen finkapenerako eta egituraketarako ematen dituen laguntzetako bat izan zuen.

Menú del pie

  • Pribatutasun politikak
  • Cookies politikak
  • Harremanetarako
-
-
-
-