Do latín ăqua (Gaffiot, pp.172-174), con orixe no indoeuropeo akʷā (IEW, pp. 23-25), proveñen o galego auga (dialectal agua, augua), o portugués água, o asturiano e o castelán agua, o leonés e o aragonés augua e o catalán aigua. O resultado agua do castelán, do asturiano e do galego occidental (cf. EQUA> egua) supoñen a evolución esperada nestas linguas. No galego común auga produciuse unha metátese do wau do grupo <gu>, e unha propagación regresiva deste no augua do galego, do leonés e do aragonés. Sobre as hipóteses para o catalán aigua, véxase Nieto_2012.