Lourente
Tipología o caracterización geográfica
Étimo
Resumen general
De LAURENTII, xenitivo do nome persoal Laurentius, de orixe latina.
Aspectos geográficos, históricos, administrativos
É un lugar pertencente á parroquia de Saa, na Pobra do Brollón (Lu).
Información específica de étimo para este topónimo
As documentacións deste topónimo datan do século XIII (AresTopGal), pero podemos atopar o xenitivo de Laurentius con valor toponímico en textos galegos desde o X:
Documentación histórica
Antigua e medieval
- "villa que vocatur Laurente", "illius casalis de Lourenti" 1245 CDOseira
- "casar de Lourente sub signo de Santa Maria de Saa" 1396 CDOseira
Moderna
- "Lourente: l. en la prov. de Lugo, ayunt. de Puebla del Brollon y felig. de Sta. Maria de Saá. Pobl.: 10 vec., 54 almas" 1845-1850 DicMadoz.
Cognados y topónimos relacionados
Aínda que hoxe non se rexistra no NG, existiu un convento chamado San Martiño de Vilalourente ou Vilourente (con haploloxía), castelanizado como Villaoriente (dunha maneira que deforma a súa orixe etimolóxica), situado en Mondoñedo e coñecido como Mosteiro dos Picos (vid. CDVilourente). Neste caso conservouse a palabra vila na formación do topónimo.
en Toponimia de Galicia e Portugal (PID2020-114216RB-C61), proyecto integrado en Toponomasticon Hispaniae, financiado por el MCIN/AEI/10.13039/501100011033/. http://toponhisp.org
