Lourente
Tipologia ou caracterização geográfica
Étimo
Resumo geral
De LAURENTII, xenitivo do nome persoal Laurentius, de orixe latina.
Aspetos geográficos, históricos, administrativos
É un lugar pertencente á parroquia de Saa, na Pobra do Brollón (Lu).
Informação específica de étimo para este topónimo
As documentacións deste topónimo datan do século XIII (AresTopGal), pero podemos atopar o xenitivo de Laurentius con valor toponímico en textos galegos desde o X:
Documentação histórica
Antiga e medieval
- "villa que vocatur Laurente", "illius casalis de Lourenti" 1245 CDOseira
- "casar de Lourente sub signo de Santa Maria de Saa" 1396 CDOseira
Moderna
- "Lourente: l. en la prov. de Lugo, ayunt. de Puebla del Brollon y felig. de Sta. Maria de Saá. Pobl.: 10 vec., 54 almas" 1845-1850 DicMadoz.
Cognatos e nomes de lugares relacionados
Aínda que hoxe non se rexistra no NG, existiu un convento chamado San Martiño de Vilalourente ou Vilourente (con haploloxía), castelanizado como Villaoriente (dunha maneira que deforma a súa orixe etimolóxica), situado en Mondoñedo e coñecido como Mosteiro dos Picos (vid. CDVilourente). Neste caso conservouse a palabra vila na formación do topónimo.
en Toponimia de Galicia e Portugal (PID2020-114216RB-C61), proyecto integrado en Toponomasticon Hispaniae, financiado por el MCIN/AEI/10.13039/501100011033/. http://toponhisp.org
