Marín
Tipoloxía ou caracterización xeográfica
Étimo
Resumo xeral
De MARINI, xenitivo do nome persoal Marinus, de orixe latina.
Aspectos xeográficos, históricos, administrativos
A raíña Orraca concedeu o couto de Marín en 1112 ao cabaleiro Diego Arias de Deza. Cando este se retirou ao mosteiro de Oseira, o couto quedou vinculado como priorado a este mosteiro durante varios séculos (e por iso figuran dous osos no seu escudo oficial), ata que as Cortes de Cádiz suprimiron os señoríos xurisdicionais, en 1811. Pouco despois converteuse en concello (1835).
Documentación histórica
Antiga e medieval
- "donationis de illas hereditates quas habeo in terra de Morrazu, videlicet, Marin" 1112 CDOseira [Concesión da raíña Urraca a Diego Arias de Deza do couto de Marín]
- "villa que vocatur Marin, et iacet in terra de Murrazu" 1151 CDOseira
- "San Juyao do Valle" [nome antigo da parroquia; a advocación actual segue a ser san Xián] ... "a graña de Marín" 1287 CDMaia.
- "San Juyao do Val de Marin" 1320 (AHN), apud Rivas 1982:329.
Moderna
Cognados e topónimos relacionados
Amais deste concello, hai tres lugares no NG que se chaman Marín, nos concellos de Nigrán, Silleda (Po) e Melide (Co). E está presente en composición en varios máis (véxase Portomarín)
en Toponimia de Galicia e Portugal (PID2020-114216RB-C61), proyecto integrado en Toponomasticon Hispaniae, financiado por el MCIN/AEI/10.13039/501100011033/. http://toponhisp.org
Coordenades:-8.698978231 42.39282938
As coordenadas no estado español proceden do IGE
Xentilicio e alcumes colectivos
Marinense
Peixiños, peixeiros (DTG)
Antropónimos orixinados polo topónimo
Dada a actual dispersión do apelido, non é fácil determinar de onde proceden. En todo caso, pola concentración que demostra en certas áreas, parece que os focos principais foron o concello pontevedrés e o lugar de Marín, en Melide.
Bibliografía específica
Rivas Quintas, Elixio (1982): Toponimia de Marín. Anexo 18 de Verba. Santiago: Universidade de Santiago de Compostela.
Sinaturas
Redacción: Ana Boullón
Escudo de Marín cos dous osos de Oseira
