Como apunta Gonzalo Navaza_Fitotoponimia, a terminación podería corresponder a un plural en -ALES, pero as atestacións medievais (-aens, -anes, -anis) apuntan a un étimo rematado en -ANES (acusativo plural) ou -ANIS (xenitivo dun nome de posesor xermánico). Ademais, en Portugal hai Barbadães, que podería ter a mesma orixe. do Agora ben, non se localiza ningún nome xermánico ao que se poida asociar. Así as cousas, pódese ter en conta un derivado do fitónimo barbada, que aparece nos dicionarios galegos como ''sarmento con raíces para o plantío de viñas' ou, como suxire Bascuas_2014, ter orixe prerromana. Este autor propón un derivado da raíz *bher- ‘brotar, fluír’. A falta doutros datos, a dúbida entre as dúas posibilidades persiste noutras formas toponímicas: Barbeira, Barbadelo, e os ríos andaluces Barbata (Granada), Barbate (Cádiz). En Barbadás, a situación a carón do río Barbaña é favorabale á motivación hidronimica, pero a fitonímica segue a ser posible. En canto ó valor do sufixo, pode ser plural ou xentilicio: ‘os dalgún *Barvada ou *Barbada. En Ribadavia (Ou) existiu un lugar Barbada, non idenficado e hoxe aparentemente desaparecido: contra aquam de Barvada 1224, ad Barvadam 1228, casam de Barvada 1234, cortinale da Barvada 1270 (CDOseira).

A terminación –ás (< ANIS) é a propia do bloque central (DialectGal), onde se sitúa todo o concello de Barbadás. Esa mesma terminación é a que presentan os resultados de -ANES (CANES > cas) e contrasta coas dos bloques occidental (CANES > cans) e oriental (CANES > cais).