O Padre Sarmiento vinculou este nome co da camariña ou caramiña, planta propia dos areais do litoral atlántico (Corema album), pero  mentres o daba por seguro no caso do Caramiñal (véxase o étimo CARAMINA), non lle constaba a existencia desta planta neste lugar: "Si en Camariñas se halla dicha planta no hay más que desear. Averígüese" (Sarmiento_Catálogo). Un século despois, Pondal, natural de Ponteceso, próximo a Camariñas, nomeaba esta planta:  “Cando no escarpado cabo sae a fror da caramiña ao cazador anunciando a leda estación garrida” (TILG), polo que é probable que existise por esa zona. Con todo, o feito de existiren topónimos idénticos no interior, onde non pode darse esta planta, como A Camariña (Alfoz, Lugo) ou outras variantes en Asturias (Cámaras, Camarín, Camarina...), apunta cara a un derivado diminutivo de cámara 'construción' (NavazaNomesConcellosCor).